તુમ બિન રહ્યો ન જાય
પ્યારે દરસન દીજ્યો આય, તુમ બિન રહ્યો ન જાય.
જળ બિન કમલ, ચંદ બિન રજની, ઐસે તુમ દેખ્યા બિન સજની, આકુળ વ્યાકુળ ફિરૈ રૈન દિન, બિરહ કલેજો ખાય … તુમ બિન.
દિવસ ન ભૂખ નીંદ નહીં રૈના, મુખસૂં કહત ન આવે બૈના, કહા કહૂં કછુ કહત ન આવે, મિલકર તપત બુઝાય … તુમ બિન.
કયું તરસાવો અંતરજામી આન મિલો કિરપા કર સ્વામી, મીરાં દાસી જનમ જનમકી, પડી તુમ્હારે પાય … તુમ બિન.
– મીરાંબાઈ