વર્ષા
અંધારી આ રજની સજની, મેઘબિહામણી રે, વારે વારે દરશન દઈ, ચોંકવે દામણી રે; ધો ધો ધો ધો, ઉદક પડતું, પહાણ ઉપેર ભારી, દેખી સંધું ક્યમ ન ટટળું નાથ સારુ હું નારી ?
આ તોફાને, ખૂબ કરી કળા, ડુંગરે નાચતા રે, ‘ટેહુ’ ‘ટેહુ’, વદી હરખમાં, મોર તે વૃંદમાં રે; દેખી દાઝું ઊંચકી તન ના, જંગી વિલાસ કીધો, માદા પેરે, ઝીલી સુરસ મેં, હાય રે ના જ પીધો !
દિલાસાથી, ધીરજ ધરવી, ચાતકા, જોઈ તુંને, તારું સીઝ્યું, મુજ નવ સીઝ્યું, લહાય વાધી જ મુને; રે દાદુરા, ઘન વરસતો જોઈ ફુલાઈને રે, ‘ડ્રૌંઊ’ ‘ડ્રૌંઊ’, અતિસ લવી કાં ચીડવે છે મને રે ?
શા સારુ ઓ, દરદી હું છતાં બહેની કોયલડી રે,
ટૂઊ ટૂઊ કરતી હું વિના, મેઘસૂરે ચડી રે
તોબાકારી તીણી જ ચીસથી, સારસા, ભાઈ તારી,
કેશો ઊભા, કરી કણકણે, પેટ બાળે છ ભારી.